پرنده رفتنی ست

به ظاهر پیاده ام، می بینی که سوارتر از همیشه ام؟
بر دوش ات، میان آن بال های نورانی ات؛ گرم تر از همیشه نشسته ام.
ببین که بیشتر و عمیق تر از همیشه با تو ام...
همسفر تو، منزل به منزل در حال سفرم. بر اوج آسمان ها، بر فراز یک یکِ شهرها...

پیش برنده تویی؛ جهت دهنده تویی؛ من فقط بی هوش مشغول تماشایم!