ذره ذره ها؛ ندیدن شان؛ هستن شان

همان طور که نباید بگذاری مناسب ها از سر روزمرگی و عادت به دیده ات نیایند، نامناسب ها هم همین طور

ندیدن مناسب ها، باعث این خواهد بود که شکر گذار آنها نباشی و فراموش کنی که چه چیزهایی هستند که به تو امکان بروز چنین بودن های زیبایی را می دهند
و ندیدن نامناسب ها، باعث این خواهد بود که ذره ذره سیاهی شان را در وجودت پیش برند و تو بی خیال از چاره اندیشی، نفوذشان را اجازه دهی

مناسب ها و نامناسب ها، فارغ از بیاد داشتن های ما مشغول کار خویش اند. رشد مان می دهند، تخریب مان می کنند، می پرورانند مان، می پژمرانند مان.

این ویژگی چشمان ناآگاهانه ما ست که پدیده های متواتر را یکسان می پندارد؛ و یکسان را پس از چندی به پس زمینه تصویر تبدیل می کند؛ و پس زمینه را پس از چندی اصلا نمی بیند...

- لازم نیست غصه چشمان همیشه ناآگاهانه یمان را بخوریم. لازم نیست آگاهانه دیدن را تبدیل به دغدغه ای شبانه روزی در ذهنمان بکنیم. می توان ذره ذره از چیزهای دم دستی و کوچک شروع کرد. اگر این کوچک ها با صدق پدید آمده باشد، به مرور آگاهانه خواهیم شد.
- این ها حاصل فریاد دخترک همسایه است، چهار صبح. واقعاً چند مدت است که خانواده ما تلخی زندگی در کنار اینان را فراموش کرده است؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر