صورت هامان را با سیلی سرخ می کنیم و به هم لبخند می زنیم
زیر لب، زمزمه می کنی: چه زیبا شدی...
و من هرگز به تو نخواهم گفت "تشنه ام".
چشم هامان را به هم می دوزیم
تا مبادا نگاه مان پاره شود
تا مبادا حجمِ حافظه ی مان را غیر از ما پر کند
می پرسم: زیبا شده ام؟
زمزمه می کنی: مثل همیشه
و من هرگز به تو نخواهم گفت "گرسنه ام".
عریانی دستانم را در پناهِ انگشتان ات پنهان می کنم
و وجودم را در حضورت حس
زمزمه می کنی: بیا بیا برویم
و من هرگز به تو نخواهم گفت "خسته ام".
آری صورت هامان را با سیلی سرخ می کنیم و به هم، لبخند می زنیم
ن.ح.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر