چه خوب که می دانم لازم نیست خودم را به زحمت ذره ای "تلاش" برای نوشتن بیاندازم؛ وقتی ننوشتن، زبانی ست مشترک، که خود همه چیز است...
تنها خواستم بیایم و بگویم که بیا منتظر نباشیم... حتی منتظر یک نوشته. انتظار، بی رحمی ست. انتظار متوقف شدن است. انتظار شروع "مرده" نبودن است. زمانی که باید، حتی یک گپ کوچولوی غیر منتظره، فرا ی هر نوشته ای عاشقانه خواهد بود.
يا شايد انتظار براي آن چيزي كه آن را واقعي! كند....
پاسخحذفانتظار بي رحمي است.انتظار متوقف شدن است.انتظار شروع "مرده" نبودن است.پسر منم هستم.